زندگی خصوصی کریس رونالدو به روایت نامزدش جورجینا - مجله شرقیا

جورجینا که خودش دستی بر دنیای مد و استایل دارد می گوید دل مشغولی این است که بچه هایش را آن طور که شایسته است بزرگ کند. او درباره اشک ریختن هایش پس از پیروزی یووه برابر اتلتیکو مادرید در لیگ قهرمانان اروپا هم حرف زده است. خلاصه ای از این گفت وگوی طولانی را در زیر از نظر می گذرانید.

مدل شدن

بچه که بودم کلی فیلم از تلویزیون می دیدم. آن زمان ها می خواستم بزرگ که شدم پلیس شوم. کمی بعد به این فکر افتادم که معلم پایکوبی های کلاسیک شوم. با این حال روزی خیلی اتفاقی یک خانمی در ایستگاه قطار جلویم را گرفت و از من خواست برای مغازه و لباس های که فراوری می نماید نقش مدل را ایفا کنم. رفته رفته خوشم آمد و به سرم زد که به صورت حرفه ای مدلینگ را دنبال کنم. هر چند برای من، دختری که از شهر کوچکی در اسپانیا روزگار سپری می کرد، چندان این موضوع راحت نبود. با این حال بعداً که بزرگتر شدم بیشتر و بیشتر از دنیای مد و زیبایی خوشم آمد و این حرفه را انتخاب کردم.

علاقه به فوتبال

خیلی عشق فوتبال نبودم ولی همواره می دانستم که این رشته ورزشی چقدر می تواند مهیج باشد. این هیجان را قبلاً نزد پدرم دیده بودم، چون او برای چند سالی فوتبال بازی می کرد و بعد هم مربی بود.

رؤیای مادر شدن

همواره بچه ها را دوست داشتم. حتی یک سال برای اینکه زبان بیاموزم به انگلیس سفر کردم و شغل پرستار بچه ها را به عهده گرفتم. مثل بسیاری از زنان من هم تصور می کردم روزی مادر شوم. آرزو و رؤیایم نبود ولی مادر شدن چیزی است که زندگی را کامل تر می نماید.

چگونگی آشنایی با رونالدو

اولین باری که رونالدو را دیدم در یکی از مغازه های برند گوچی در اسپانیا بود؛ در آن مغازه من کار می کردم. چند روز بعد از آن دیدار، این بار در مراسم معرفی یک برند دیگر دوباره همدیگر را دیدار کردیم. این بار توانستیم خیلی راحت تر با هم صحبت کنیم، چون من دیگر درگیر مسائل کاری نبودم صحبت هایمان خیلی خوب پیش رفت. همه چیز بین من و رونالدو خیلی سریع رخ داد؛ چیزی شبیه به عشق در همان نگاه اول.

زندگی در کنار رونالدو

احساس بسیار زیادی بین ما جاری است و خیلی خوب همدیگر را درک می کنیم. ما آدم های اهل مبارزه ای هستیم و همزمان صبوری کردن را هم بلدیم. این طور به شما بگویم که هرگز همدیگر را ترک نمی کنیم.

یک روز طبیعی از زندگی جورجینا

اولین کاری که انجام می دهم این است که بالای سر بچه هام می روم تا بلند شدن آن ها از خواب را نگاه کنم. دوست دارم وقتی آن ها در تخت خواب شان هستند، نگاه شان کنم. بعد لباس آن ها را عوض می کنم و کارهای مربوط به نظافت شان را هم انجام می دهم. بعد از این دورهمی برای خوردن صبحانه فامیلی جمع می شویم. تقریباً تمام وقت های به جای مانده صبح را با آن ها بازی می کنم و سعی می کنم در بزرگ شدن شان به آن ها یاری کنم. بعد از بازی کردن استراحت مختصری می کنیم و مهیای ورزش کردن می شوم. به سالن بدنسازی، زمین تمرین و یا استخر می روم. این را هم بگویم که از خرید کردن برای بچه هایم لذت می برم. می روم و برای همه آن ها خوراکی و غذاهای سالم می خرم. ضمن اینکه قبل از خواب هم کنار همدیگر کمی تلویزیون نگاه می کنیم.

آموزش به بچه ها

می خواهم برای بچه هایم زندگی سالمی را به ارمغان بیاورم. آن ها باید از سختی های یک زندگی مطلع باشند. نمی خواهم آن ها را در یک قصر باشکوه بزرگ کنم بلکه می خواهم به آن ها آموزش بدهم. می خواهم آدم های آموزش دیده ای باشند و بدانند که تا چه حد خوش شانس بوده اند که این زندگی را الان دارند. آن ها باید یاد بگیرند چطور با احترام و فروتنی زندگی نمایند. البته آن ها باید همچنان یاد بگیرند همه آدم هایی که جزئی از زندگی شان هستند را هم دوست داشته باشند، چون این موضوع یک اصل برای ماست... از خودگذشتگی و صبوری از اصولی است که باید در آموزش بچه های مان باشد.

نرفتن به برنامه های متعدد

من به برنامه و مراسم های زیادی دعوت می شوم. برنامه هایی که آدم های دیگر حاضرند به آب و آتش بزنند تا هر طور شده در آن مراسم حضور داشته باشند ولی جایی که من در آن بیشترین احساس خوشحالی و خوشبختی را دارم خانه مان است؛ اینکه در کنار بچه ها و نامزدم باشم. خانه جایی است که خانواده آدم باشد. خانه ما پناهگاه ماست؛ معبدی است که بر پایه عشق ساخته شده است.

زندگی در ایتالیا و شهر تورین

من از معماری و مد خوشم می آید. مرکز شهر تورین با داشتن کلیساهای باشکوه و دیگر بناهای تاریخی خیلی بی نظیر است. شرایط هم به گونه ای است که این شهر به میلان، به کوه های آلپ، به ونیز، به سوئیس و... خیلی نزدیک است و موقعیت خوبی دارد. در این شهر احساس غریبی نمی کنم و حس می کنم در خانه خودم هستم.

فعالیت در شبکه های مجازی

واقعیت این است که هر روز در شبکه های مجازی پست نمی گذارم. دوست دارم عکس های یهویی که خودم از آن ها خوشم می آید را منتشر کنم. برخی وقت ها اصلاً تا چند روز هیچ پستی منتشر نمی کنم. بیشتر سعی می کنم وقتم را روی سلامتی، غذای سالم و ورزش بگذارم، چون همان طور که می دانید عقل سالم در بدن سالم است. خب از طرفی این ورزش کردن روزانه را هم دوست دارم، چون به من حس سرزندگی خوبی می دهد.

اشک ریختن بعد از درخشش رونالدو مقابل اتلتیکومادرید

از اینکه دیدم چقدر در زمین مسابقه صبر و حوصله به خرج داد تا زحماتش برای تیم به نتیجه بنشیند خیلی هیجان زده شدم. برخی وقت ها به استادیوم می روم تا او را حمایت کنم؛ حمایتش کنم تا از استعدادی که دارد بهره بیشتری ببرد. خیلی به رونالدو افتخار می کنم.

پ