عامل اصلی سرطان وبیماری های عصبیِ فضانوردان چیست؟ - مجله شرقیا

ناسا انتظار دارد که تا خاتمه سال 2024 میلادی فضانوردانی را به ماه بفرستد

تشعشعات روی ماه می تواند دو یا سه برابر تشعشعات موجود در ایستگاه فضایی بین المللی و 200 برابر بیشتر از تشعشعات روی زمین باشد. چنین چیزی می تواند خطر ابتلای فضانوردان به سرطان و بیماری های دیگر را که به دستگاه عصبی حمله می نمایند، بالا ببرد.

هرچند انسان پیش از این در جریان ماموریت های آپولو بین سال های دهه شصت و هفتاد میلادی به ماه سفر نموده است، ناسا تا به امروز محاسبات و آنالیز های کافی برای آنالیز این موضوع که چنین سفری برای مدت زمانی بیشتر به چه میزان ایمن خواهد بود انجام نداده است.

محققان اینک با استفاده از داده های به دست آمده از ماموریت اکتشافی ماه توسط فضاپیمای چینی چانگ ای 4 در سال 2019 نتایج آنالیز های خود را منتشر نموده اند. دانشمندان دریافته اند که فضانوردان در سطح ماه روزانه دوز تشعشعی معادل 1369 میکروسیورت دریافت می نمایند.

روبرت ویمر-شواینگرومر استاد فیزیک در دانشگاه کیل در آلمان می گوید: سطح تشعشعی که ما در سطح ماه اندازه گرفتیم چیزی حدود 200 برابر بیش از سطح تشتشعات روی زمین است و بین پنج تا ده برابر بیشتر از آن چه که در پرواز نیویورک به فرانکفورت دریافت می گردد.

زیرا فضانوردان در مقایسه با مسافران یا خلبان پرواز های بین قاره ای به مدت طولانی تری در معرض این سطح از تشعشع قرار می گیرند.

ایستگاه فضایی بین المللی در برابر چنین تشعشعاتی محافظت شده است، زیرا توسط مَگنِتوسفِر یا همان مغناطیس جوی زمین، که اغلب این پرتو ها را منحرف می نماید، محافظت می گردد. انسان در روی زمین پرتو هایی از نور مرئی گرفته تا حرارت و پرتو ایکس و امواج رادیویی تجربه می نماید.

هرچند فضانوردان در فضا در معرض پرتو های کیهانی قرار می گیرند؛ شامل پرتو های خورشیدی و تابش نوترونی و پرتو گاما که از فعل و انفعالات میان پرتو های فضایی و خاک ماه ایجاد می شوند.

مطالعه و آنالیز دانشمندان نشان می دهد چنین چیزی می تواند به بروز مشکلاتی نظیر آب مروارید یا بیماری هایی مانند سرطان یا بیماری های دژنراتیو (فرسایشی - تخریبی) بینجامد.

این مطالعه پیشنهاد می نماید اگر که انسان قصد اقامت بیش از دو یا سه ماه را بر سطح کره ماه دارد، پناهگاه هایی باید ساخته شوند که فضانوردان را از این تشعشعات مصون نگه دارند و همچنین دارو هایی تدارک دیده گردد که از آن ها در برابر این پرتو های مخرب حفاظت کند. برای این منظور می توان پناهگاه هایی از خاک ماه با ضخامت 80 سانتی متر بنا کرد.

پناهگاه ها می توانند ضخیم تر نیز ساخته شوند، اما در این صورت خود خاک ماه تعشعشعات حاصل از برهم کنش میان پرتو های کیهانی و خاک ماه را تابش خواهد داد. این مطالعه در نشریه ادونس ساینس منتشر شده است.

ناسا انتظار دارد که در قالب برنامه آرتمیس تا خاتمه سال 2024 فضانوردانی به ماه بفرستد که در جریان آن مردی دیگر و همچنین نخستین زن، قدم بر این جرم آسمانی خواهند گذاشت.

این برنامه به ناسا یاری خواهد نمود که از میانه دهه بیستم تا خاتمه این دهه به اکتشاف پایدار ماه بپردازد. ماموریت آینده شامل فضانوردانی خواهد شد که به مدت یک هفته در ماه به سر می برند و به جمع آوری نمونه ها و انجام آزمایش ها خواهند پرداخت.

منبع: ایندیپندنت