انگل ها مسکن می شوند! - مجله شرقیا

اگرچه انگل هایی به نام لیشمانیوز پوستی(Cutaneous leishmaniasis) یا سالَک، زخم های پوستی بد شکلی ایجاد می نمایند، اما هیچ دردی به همراه ندارند. این توانایی به انگل ها اجازه می دهد تا فرآیند درمان را به تعویق بیاندازند و به طور موثر بقای خود را طولانی تر نمایند.

ضایعات بدون درد در موش آنالیز شد

اکنون، برای اولین بار، محققان به آنالیز ضایعات روی پوست موشها پرداخته اند تا ارزیابی نمایند که آیا مسیرهای سیگنال دهی متابولیک مسئول خنثی کردن درد است یا خیر. هدف این است که این مکانیسم برای یاری به افرادی که از دردهای ناتوان نماینده رنج می برند به وسیله توسعه داروهای ضد درد غیر مخدری استفاده گردد.

آبهای ساتوسکار(Abhay Satoskar)، نویسنده ارشد این مطالعه و استاد پاتولوژی در کالج پزشکی دانشگاه ایالتی اُهایو، می گوید: هیچ کس نمی داند چرا این ضایعات بدون درد هستند اما تصور می گردد که انگل به نوعی سیستم فیزیولوژیکی میزبان را دستکاری می نماید.

بر اساس داده های ما، انگل ها مسیرهایی ایجاد می نمایند که درد را سرکوب می نماید. اینکه آنها چگونه این کار را انجام می دهند، هنوز در دست آنالیز است. ما فرض می کنیم که هر مولکولی که در حضور انگل فراوری می گردد می تواند مسکن بالقوه ای برای سایر مسائل سلامتی باشد.

محققان به وسیله مطالعه خود توانستند مواد شیمیایی مرتبط با سرکوب درد را با استفاده از یک آنالیز طیف سنجی جرمی بی طرفانه از ضایعات ایجاد شده بر روی موش ها شناسایی نمایند.

این آنالیز منجر به کشف متابولیت های متعددی شد که پیشتر ارتباط آنها با جلوگیری از درک درد معین شده بود.

متابولییت ها مولکول هایی هستند که واسطه یا محصول نهایی مجموعه ای از واکنش های شیمیایی به حساب می آیند. واکنش هایی که در موجودات زنده برای حفظ حیات رخ می دهند.

مسیرهای تسکین درد مرتبط با سیستم اندوکانابینوئید مغز که یک سیستم سیگنال دهی سلولی پیچیده است که نقش مهمی در تنظیم فرآیندهای فیزیولوژیکی مختلف و حفظ هموستاز دارد نیز شناسایی شد.

بسیاری از سوالات بی پاسخ مانده است

محققان اکنون در کوشش هستند تا بفهمند چگونه عفونت بر سلول ها تاثیر می گذارد و آیا این رابطه مستقیم است یا غیرمستقیم. اگرچه آنها می دانند که انگل ها از این متابولیت های مشاهده شده تغذیه می نمایند تا فراوری مثل نمایند، اما کشف اینکه چرا مسیرهای کلیدی سرکوب درد در ماکروفاژهای آلوده فعال نمی شوند، سؤالاتی را در خصوص چگونگی تحریک این مکانیسم ها و چگونگی بازآفرینی آنها ایجاد می نماید.

در این تحقیقات تا به امروز به مقدار پاسخ های به دست آمده، سوالات تازه ایجاد شده است. با این حال، دانشمندان همچنان می گویند که این یک گام مهم رو به جلو است. ساتوسکار می گوید: نکته هیجان انگیز این است که این اولین باری است که ما آغاز به درک پایه سلولی دلیل عدم وجود درد در این ضایعات نموده ایم.

گفتنی است که لیشمانیوز با وجود بدون درد بودن، بی ضرر نیست. هنگامی که حشره حامل این انگل خطرناک میزبان را نیش می زند، بیماری ایجاد شده عمدتا بر اندام های داخلی مانند طحال، کبد و مغز استخوان تاثیر می گذارد. این بیماری خطر تب طولانی مدت، کاهش وزن و کم خونی را به همراه دارد.

5858